Tebdil-i Mekanda Tuhaflık Vardır

Ayça hastaneden çıktığından beri Z adını verdiği bir günlük tutuyordu. Neden Z olduğunu kendisi de bilmiyordu. İçinden öyle gelmişti. Daha sonra Buca'daki eve ilk gelişi ile ilgili Z'ye şunları yazacaktı:



Canım Z,

O kapının önünde dikilmiş Bora'nın park etmesini beklerken yeniden mantık dışı olaylar yaşamaya başlamama yalnızca bir iki adım ve bir eşik kaldığını sezdim. Yağmurda ıslanıyor olmam umurumda bile değildi. İnsan, yaşamının bir bölümünü geride bırakıp diğerine adım atmak için her zaman çok hevesli olmayabiliyor. Bora da sanki içinde bulunduğum ruh halini okumuş gibi park etme işini epey ağırdan aldı.

Evin kanatlı kapısının üzerindeki pirinç kapı tokmağına dokundum. Aldığı darbelerden dolayı epey bozulmuşsa da yapraklarla kaplı bir erkek yüzü hala seçiliyordu. Bu sembol içimde bir yerlere dokundu ama adlandıramadım. Belki zamanla gizemi açığa çıkar.

Neyse kapının önünde, yağmurun altında uzunca bir bekleyişten sonra nihayet Bora geldi ve kapıyı açtı. İçerisi beklentimi hayli aşıyordu. Basit, eski bir öğrenci evi bekliyordum ama burası kelimenin tam anlamıyla orijinaldi. İçeri girmek, zaman makinasından geçen yüzyıla çıkmak gibiydi.

Kapı geniş bir salona açılıyordu. Eşyalar alabildiğine eski, fakat pırıl pırıldı. Yüksek tavandan muhtemelen evin ilk sahibinden kalma dev bir avize sarkıyordu. Üst katlara geniş, spiral bir merdivenle çıkılıyordu.

Dışarıdayken dikkatimi çeken bir ayrıntıyı eklemeliyim. Evin çatısında iki tane minik kule var. Karanlıkta yanlış gömediysem bu kulelerden birinin üzerinde hani şu filmlerde olan horozlu rüzgar güllerinden var. Bora nihayet arabayı park edip geldiğinde "Bir gargoylleri eksik" dedim Kulelerin etrafına gündüz gözüyle bakarsam onları görebileceğimi söyledi.

Yok artık gotik bir filmin içindeyim.

Nerede kalmıştım...içeridekilere kısaca bir merhaba deyip odama çıktım. Bu akşam kimseyle tanışmak istemiyorum. Yarın belki isterim. İçinde bulunduğum odayı da anlatmak isterdim ama uyku basıyor. Daha fazla yazamayacağım. Sanki tanıdık bir ses kulağıma bir ninni fısıldıyor.

Uyumalıyım.