Ayça gün doğumu ile birlikte, az uyumuş ama dinlenmiş bir şekilde yataktan kalktı. Kalın perdenin arasından süzülen portakal rengi ışığa sevdalanıp avluya bakan pencereye gitti, perdeyi açtı, taze ışık huzmelerinin odayı doldurmasına izin verdi. Avludaki Venüs heykelli fıskiyenin yanında Öykü ve Aşkın Yoga yapıyorlardı. Onları izlerken muhteşem bir ana tanık oluyormuş gibi bir hisse kapıldı. Güneşin ilk ışınlarının yaprakların üzerinde parladığı harika bir bahçede, daha önce görmediği deneyimlemediği bir uyum ve keyif ile hareket eden iki muhteşem ruha bakıyordu. Öykü ve Aşkın, öyle dingin bir duruşun içindeydiler ki iç huzurları, bedenlerini aşıp dışarı taşıyor, hatta duvarların ötesine geçip Ayça'ya kadar ulaşıyordu. Aynı anda büyük bir keyif ve rahatlıkla yavaşça duruşlarını değiştiriyorlar, fakat o huzur hissi hep aynı kalıyordu.
Ayça onları izlerken adeta mest olmuştu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder